ΑρχικήΕπτάνησαΗ απαρνημένη

Η απαρνημένη

Η απαρνημένη

Όρκο τση κάνω τση ξανθής κι όρκο τση μαυρομάτας
κι όρκο τση γαϊτανόφρυδης βραδιά να μη τση λείψω.

Και μια βραδιά τση έλειψα κι η κόρη απερπίστη.
Πήρε τα όρη σκούζοντας και τα βουνά ρωτώντας.

– Βουνά μου και λαγκάδια μου και χαμηλόκλαδά μου,
μην είδατε τον π΄ αγαπώ τον ψεύτη τση αγάπης,
που οντίς με φίλιε μου ΄λεγε γλυκιά που ΄ναι η αγάπη
και τώρα μ΄ απαράτησε σαν καλαμιά στον κάμπο.

Σπέρνουν, θερίζουν τον καρπό και η καλαμιά μόν΄ μνέσκει.
Βάνουν φωτιά στην καλαμιά μαυρολογάει ο κάμπος.

Έτσι και με η καρδούλα μου μαύρη και αραχνιασμένη.
Κάνω να τον καταραθώ πάλι πονεί η ψυχή μου.

Από ψηλά να γκρεμιστεί και χαμηλά να πέσει.
Σαν το γυαλί να ραγιστεί, σαν το κερί να λιώσει.

Χίλιοι καλά να τον κρατούν και εξήντα μαθητάδες
και δεκαοχτώ γραμματικοί να γράφουν ετσι πληγές του.



ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Το παπάκι

Το παπάκι Το παπάκι πάει, καλέ παπί το παπάκι πάει στην ποταμιά. Το παπάκι πάει...

Γράμμαν μη στειλς με

Γράμμαν μη στειλς με Γράμμαν μη στειλς με γιαβρόπο μ' γομάτα** τ' ομματόπα μ' κι...

Μαύρα μου χελιδόνια

Μαύρα μου χελιδόνια -Μαύρα μου χελιδόνια κι' oλόασπρα πουλιά, πολύ ψηλά πετάτε για χαμηλώσετε. Φέρτε...

Ντελή παπά

Ντελή παπά Κούγω τον άνεμο κι αχάει, μωρέ παπά αχ Ντελή παπά. Τον κούγω να...

Αλεξανδρίτσα

Αλεξανδρίτσα Αλεξανδρίτσα μ' σ' αγαπώ γιατί έχεις μαύρα μάτια που σαϊτέυουν τις καρδιές, τις...