Όλα σκωτούμες για τεσέν
Όλα σκωτούμες για τεσέν,
σα χώματα να κείμες.
Εσύ, πατρίδα μου, θα ζεις,
εμείς πα να μην είμες.
Ζει ο Πόντον, ζει ο Πόντον,
κι αν σκωτούμες όλ’ εμείς.
Ίνας Πόντιος κανείτε,
για να παίρ’ ατόν οπίς!
ω
Όσα σον κόσμον εν τεσά
τα άξια παιδία σ’,
Συ απές θα ζεις,
κι θ’αποθάν’ς
σ’ ποντιακά καρδίας.
Πόνος εμόν πάντα σ’εσέν
και σ’άλλα τόπ’ αν ζούμαι,
Εσέν απές σο ψόπον μου
με το Χριστόν κρατούμαι.
Ζει ο Πόντον, ζει ο Πόντον,
κι όλ’ α χάμες α ση γη.
Ίνας Πόντιος κανείτε
να τσαΐζ’ «ο Πόντον ζει»!
