ΑρχικήΘράκηΡάφτης ήμουν

Ράφτης ήμουν

Ράφτης ήμουν

Ράφτης ήμουν κι’ έρραφτα ρούχα γενιτσάρικα,

ρούχα γενιτσάρικα και βλαττιά σπιτιάνικα.

Όλη μέρα έρραφτα και το βράδυ έσκαφτα,

έσκαφτα το χώμα μου, στη μηλιά το πάγαινα.

Να, μηλιά, το χώμα μου, δώσε με τα ανθιά σου,

τ’ ανθιά σου, τα πάθη σου και την κοκκινάδα σου,

να τα στολιστώ και γώ, να μαραίνω μόν’ εγώ

κάθε νιο μεσ’ το χωρίο και της χήρας τον υγιό.

Ψες τον είδα στ’ όνειρο, με το μαντήλι στο λαιμό,

φορούσε και το φέσι του, ψιλή λιγνή η μέση του,

φορούσε και ποδήματα ‘πέ κόκκινα σερνίσματα.



ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Λωλαίνομαι, μανούλα μου

Λωλαίνομαι, μανούλα μου Λωλαίνομαι, μανούλα μου, για μια γειτονοπούλα μου. Σύρε, μανά μ', και πες...

Ας παν να ιδούν τα μάτια μου

Ας παν να ιδούν τα μάτια μου Ας παν να ιδούν τα μάτια...

Τούτε φιάτιλε

Τούτε φιάτιλε Τούτε φιάτιλε μωρ Χάιδω, τούτε φιάτιλε σμαρτάρα. Τούτε φιάτιλε σμαρτάρα, σια μαράτα νιαμ δασκάλα. Σια...

Όλ’ οι λιγνοί αλλάξανε

Όλ' οι λιγνοί αλλάξανε Όλ' οι λιγνοί αλλάξανε κι' όλοι λαμπροφορέσαν, μα γω λιγνός...

Κάλαντα Λαζάρου

Κάλαντα Λαζάρου Αν είναι με το θέλημα και με τον ορισμό σας Λαζάρου την...