Αλεξάνδρα
Μωρέ τι στέκεις μαραμένη
μωρ Αλεξάνδρα;
Αχ τι στεκεις κλα-μωρέ –κλαμένη,
μωρέ κλαμένη;
Μην είσ’ απ’τον αγέρα
μωρ’ Αλεξάνδρα;
Αχ μην είσ’ απ’ την-μωρέ-απ’την δροσιά,
απ’ την δροσιά;
Δεν είμ’ απ’ τον αγέρα
βρε λεβέντη.
Αχ δεν είμ’ απ’ την-μωρέ-απ’ την δροσιά,
απ’ την δροσιά.
Μον’ ειμ’ από τ’εσένα
βρε λεβέντη.
Αχ που πας στη ξε-μωρε-στη ξενιτιά,
στη ξενιτιά.