Το καραβάκι μ’, Σανταλένια μ’ χάιντε
Το καραβάκι πού ‘ρχεται ‘πο μέσα ‘πο την Πόλη
-το καραβάκι μ’, Σανταλένια μ’ χάιντε,
κλαίει καρδιά μ’ και δε μερώνει,
Μέσα είναι κι’ ο αφέντης μου,
Σανταλένια μ’ χάιντε,
μέσα είναι κι’ ο αφέντης μου, μέσα είναι κι’ ο καλός μου,
τα ματάκια και το φως μου.
Το χω νερό για να λουστή, πουκάμισο ν’ αλλάξη,
στο λιμάνι σαν θ’ αράξη.
