Τί με θωρείς και κρύβεσαι
-Τί με θωρείς και κρύβεσαι και μπαίνεις και κλειδώνεις
Φτερά να κάνης να πετάς ‘πέ μένα δε γλυτώνεις.
– Κόψε κλωνί βασιλικό και μέτρησε τα φύλλα,
λογόριασε και τον καιρό που με παιδεύεις, σκύλα.
-Στον ουρανό κι αν ανεβής, στα νέφη κι αν κοιμάσαι,
φτερά να κάνης να πετάς, πάλι δική μου θά ‘σαι.
-Τί με θωρείς και κρύβεσαι πίσ’ από το δεντρί,
δε θα σ’ αφήσω γω ποτές άλλος για να σε πάρη.