Ακρίτας

Ακρίτας

Ακρίτας όντες έλαμνεν**,
σην παραποταμέαν.

Επέγνεν κι έρτον κι έλαμνεν,
την ώρα πέντ’ αυλάκια.

Επέγνεν κι έρτον κι έσπερνεν,
εννέα κότια σπόρον.

Έρθεν πουλίν κι εκόνεψεν,
ση ζυγονί την άκρα.

Σκούται και καλοκάθεται,
ση ζυγονί την μέσεν.

– Οπίσ’ πουλίν, οπίσ’ πουλίν,
μη τρως την βουκεντρέαν.

Και το πουλίν κελάηδεσεν,
σαν ανθρωπί’ λαλίαν.

– Ακρίτα μου, ντο κάθεσαι,
ντο στέκεις και περμένεις;

Το ένοικο σ’ εχάλασαν,
και την καλή σ’ επαίραν.

Τ’ όλον καλλίον τ’ άλογο σ’,
στρώνε και καβαλκεύνε.

Και τ’ άλλα τα καθέτερα,
στέκνε και χλιμιντρίζνε.

Ακρίτας παραθύμωσεν,
Ακρίτας εθερέθεν.

** Έλαμνεν = όργωνε, επέγνεν = πήγαινε, έρτον = ερχόταν, κότια = χούφτες
Ζυγόν’ = το ξύλο που συνδέει άλογο και άροτρο, σκούται = σηκώνεται, βουκεντρέα = ξύλο με ένα καρφί στη μια άκρη του με το οποίο τρυπούσαν το ζώο όταν κουραζόταν (ευτυχώς δεν υπήρχαν τότε οικολόγοι). Απειλεί το πουλί “φύγε, μη σε τρυπήσω”
Ένοικο = σπίτι, όλον καλλίον = καλύτερο, καβαλκεύνε = καβαλάνε, εθερέθεν = έγινε θηρίο



ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Βάλε κινά στα χέρια σου

Βάλε κινά στα χέρια σου Βαλε κινά στα χέρια σου, στα πέντε σου...

Βαρύτερ’ απ’ τα σίδερα

Βαρύτερ' απ' τα σίδερα Βαρύτερ' απ' τα σίδερα καλέ, είναι τα μάυρα ρούχα γιατί τα...

Αχ Μανιώ μου

Αχ Μανιώ μου Αχ Μανιώ μου και Ντουντού μου και χρυσό μου όνομα ήθελα να...

Χίτλερ να μην το καυχηθείς

Χίτλερ να μην το καυχηθείς Χίτλερ, να μην το καυχηθείς πως πάτησες την...

Γιατί πουλί μ’ δεν κελαηδείς

Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς Γιατί, πουλί,δεν κελαηδείς `πως κελαηδούσες πρώτα; Άχ,πώς μπορώ να κελαηδώ `πως...